Deprecor imprimis Brussello vita supersit,
Pro patria serves, qua pietate valet.
Millibus è multis poterit superare dolosas
Artificis fraudes, quas tegit Italia.
Vnica spes miseræ plebis dependet ab illo,
Quo vivente viget, quo pereunte perit.
Nomine sic nostro te Gallia mœsta precatur,
Ergo fave votis, sentiat atque manum.
Dicentis maduêre genæ, dum tempora deflet
Sub patribus priscis aurea, sancta, pia.
Iuppiter ast arctis motus singultibus, eia
Chara Themis dixit, desine flere modò.
Vlciscar quodcunque gemis, stant omnia fato,
Cuius decretis quidquid in orbe paret.
Tu quoscunque vides, fecit tolerantia Divos,
Fortiter ille facit, qui miser esse potest.
Sed tamen vt noris Gallorum quanta supersit
Cura mihi, quantus sit probitatis amor.
Imperium sine fine dedi, quod fastus Iberus,
Germanúsque ferox frangere non valeat.
Ast mihi non ea mens populus vexetur iniquâ
Lege tributorum, quæ impia corda vomunt ;
Sat est diues opum cunctisque potentior orbis
Partibus, & nullis indiget auxiliis.
Exuperat cunctos animi virtute coruscos,
Si quis Marte ferox aut fuit, est, & erit.
Sedibus haud aliis vellet fulgere Minerva,
Prudens est adeo natio consiliis.
Hæc inter superûm tot tantàque munera, nonquid
Quo satis ipsa valet, se regit arbitrio ?

page précédent(e)

page suivant(e)