Solus restabat summus sanctusque Senatus,
Qui posset fraudes legibus excutere.
Nititur antiquâ Themidos depellere sede,
Et certum cunctis destinat exitium.
Testis Brussellus, quo non sapientior alter
Vivit, nec vixit, vivere nec poterit.
Testes-sunt alij, quos impius iste tyrannus,
Perdere dum voluit, servat at ipse Deus.
Post vbi cognoscit vegetari corda Senatus
Numine divino, tartara consuluit.
Thessalicis idcirco obcæcans artibus aulam,
Nocturno Regem tempore prædo rapit.
Publicus hinc hostis, perturbatorque quietis,
Innocuæ genti nil nisi sæva parat.
Perfidus imponit populum pellente Senatu,
Moliri regi tristia fata suo.
Milite quocirca cinctus grassatur vbique,
Quælibet exercens dira latrocinia.
Innocuo passim perfundit sanguine campos,
His mammas, nares, brachia truncat aliis,
Non sic per captas vrbes sævisse videtur
Hostilis rabies, vt furit iste leo.
Regibus ast populum conatus perdere fidum,
Perditus est propriis viribus ille furor.
Provida Sanctorum siquidem sententia Patrum,
Addixit pœnis exitiale caput.
Qui legis hæc igitur, diris ne parce, viator,
Atque Thyestæis vocibus insequere.
Spurcitiam, nam tu fraudes, & stupra, rapinas,
Vindictam, ingluviem, pendula crede simnl.

page précédent(e)

page suivant(e)