Anonyme [1649], LVTETIÆ AD REGINAM suasoria & deprecatoria LAMENTATIO ex Hieremiâ deprompta. , latinRéférence RIM : M0_2336. Cote locale : C_3_104.
SubSect précédent(e)

LVTETIÆ AD REGINAM
suasoria & deprecatoria lamentatio ex
Hieremia deprompta.

QVOMODO sedeo sola ciuitas plena populo ? facta sum
qua si vidua Rege, Lutetia domina gentium, Princeps
Prouinciarum, sed non fiam diuinâ opitulante gratia
sub tributo. Plorans ploraui in nocte, & lachrymæ
meæ in maxillis meis, sed est iusta belli causa, quæ consolatur
me, ex omnibus charis meis. Et tu, Iudica me (Regina) &
discerne causam meam de gente Mazarineorum, & Condæorum
non sanctâ, ab homine iniquo, & doloso Mazarino erue
me. Quia tu es fortitudo mea, quare tristis incedo dum affligit
me Mazarinus ? Emitte lucem tuam & veritatem tuam, ipsa te
deducent & adducent in vrbem Parisiensem tuam, & in tabernacula
tua. Non omnes amici mei spreuerunt me, Rothomagum
in Normania, Rhedones in Britannia, Aquæ Sextiæ
in Prouincia & cæteræ vrbes, sed vos ô Regina cum Mazarino
& Condæo tantum facti estis mihi inimici.

2. Migrauit cum Rege Mazarinus, propter afflictionem &
multitudinem seruitutis meæ habitauit inter Gentes & impios,
sed non inueniet requiem & omnes vtinam persecutores
eius apprehendant eum inter augustias. Viæ Parisiorum
Iugent, eo quod non sint qui veniant ad commercium, omnes
portæ meæ nondum sunt destructæ, sed magna armatorum
ciuium multitudine cum iustitia custodiuntur, sacerdotes mei
gementes, virgines meæ squalidæ, & tota ipsa sum oppressa
amaritudine. Facti sunt hostes in capite Lutetiæ, inimici mei
locupletati sunt, quia Mazarinus locutus est super me, propter
multitudinem diuitiarum mearum & ciues mei clarissimi fere
ducti sunt in captiuitatem ante faciem Mazarini tribulantis.

3. Et egressus est à me Lutetiâ omnis decor meus, Rex meus :
facti sunt ciues mei velut arietes non inuenientes pascua
& abierunt absque fortitudine ante faciem Principis Condæi
subsequẽtis. Recordata est Lutetia dierum afflictionis suæ
& præuaricationis omnium desiderabilium suorum, quæ habuerat
à diebus antiquis, cum caderet populus eius in [1 mot ill.]

-- 4 --

hostili Anglorum & Hispanorum, & non esset auxiliator.

 

4. Viderunt me hostes, & deriserunt consilia Mazarini tui.
Peccatum peccauit Mazarinus, propterea instabilis factus
est, omnes qui glorificabant eum, spreuerunt illum, cum viderunt
perfidiam eius, ipsa autem gemens & conuersa sum
retrorsum, deposita sum vehementer non habens consolatorem,
vide ô Domina Regina afflictionem, quoniam erectus est
inimicus Mazarinus. Manum suam misit hostis Condæus ad
omnia desiderabilia eius, qui vidit suos milites ingressos sanctuarium,
vndique polluentes : omnis populus meus gemens
& quærens panem, dederunt prætiosa quæque pro cibo
ad refocillandam animam : vide ô Regina quã facta sum vilis.

5. O vos omnes qui transitis per Franciam, attendite & videte
si est dolor sicut dolor meus, quoniam vindemiauit me
Mazarinus in die furoris sui, furori que suo meam promisit ruinam ;
expandit rete pedibus meis, conuertit me retrorsum, posuit
me desolatam diebus plus sexaginta mœrore confectam,
non est tamen infimata virtus mea, dedit me Dominus
in manu huiusce Mazarini, de qua, faxit, potero surgere :
abstulit omnes magnificos meos de medio mei, vocauit aduersum
me, inimicum regni Archiducem Leopoldum, vt contereret
electos meos Parisien ses Senatores, populum que vt mentitur,
rebellem.

6. Torcular calcauit Mazarinus Lutetiæ, idcirco ego plorans
& oculus meus deducens aquas, quia longe factus est à me
consolator, afferens pacem. Facti sunt ciues mei quasi perditi,
quia inualuit inimicus meus ille Mazarinus, expandit Lutetia
manus suas, non est qui consoletur eam : mandauit Mazarinus
aduersum Lutetiam in circuitu eius hostes eius, & facta
est heu ! Lutetia qua si polluta menstruis inter eos, iniustus est
Mazarinus, quia os eius ad iracundiam non prouocaui : audite
obsecro vniuersi populi & videte dolorem meum, milites mei
multi & ciues mei abierunt in captiuitatem ; vocaui amicos
meos & ipsi susceperunt me, sacerdotes mei & senes in vrbe
consumpti sunt, qui quæsierunt cibum sibi vt refocillarent
animas suas. Vide ergo ô Regina quo modo tribulor, conturbatus
est populus meus valde, conturbatum est Parlamentum
in memetip sa quoniam amaritudine plena sum, foris interficit
gladius & domi mors similis est ; foris bellum & intus : audierunt
tui principes & ministri, quia ingemisco ego, & putant

-- 5 --

quod non est qui consoletur me, omnes inimici mei audierunt
malum meum, lætati sunt quoniam tu fecisti, abduxisti diem
consolationis & Mazarinistæ tui fiant similes mei, ingrediatur
omne malũ eorum coram te & deuindemia eos sicut deuindemiasti
me propter iniquitates eorum, multi enim gemitus mei
& cor meum mœrens.

 

7. Quomodo obtexit caligine in furore suo Mazarinus Lutetiam ?
proiecit de sancto Germano inclitam Lutetiam non
est recordatus Lutetiæ ciuitatum Franciæ principissæ in die
furoris sui, præcipitauit Condæus, nec pepercit, omnia speciosa
Parisiorum, destruxit in furore suo munitiones Lutetiæ
& deiecit in terram, polluit Regnum & Principes eius, sed nõ
confregit in ira furoris sui omnem Parisiorum Gloriam, solum
modo auertit retrorsum dextram suam à facie Mazarini,
& succendit Parisiis, quasi ignem flammæ deuorantis in giro ;
tetendit arcum suum quasi inimicus, firmauit dextram suam
quasi hostis contra me, & occidit omne quod pulchrum erat
visu in procinctu Lutetiæ, & nescimus quare effudit quasi
ignem indignationem suam, factus ille Condæus velut inimicus
nondum tamen præcipitauit Parisios, nec mœnia eius,
dissipauit quidem munitiones eorum, & repleuit in Lutetia
humiliatum & humiliatam, obliuioni tradidit Mazarinus in
Lutetia festiuitatem & Gloriam & in indignationem furoris
sui Regem, & Reginam.

8. Cogitauit Mazarinus dissipare Lutetiam, tetendit funicuculum
suum, & non auertit manum suam à perditione, luxitque
populus & magistratus pariter fere dissipatus est, perdidit
meum Regem, Principesque meos continuit, Ducem pulchrum,
fortem & cæteros, non est lex & Mazarinistæ non inuenerunt
bonam promissionem à populo, non conticuerunt
Senatores Parisienses, & populus accinctus est armis,
abiecerunt in terram capita sua mulieres Lutetiæ : defecerunt
quidem præ lachrimis oculi mei, conturbata sunt viscera mea,
effusum est in terra jecur meum super desolationem populi
mei, cum deficeret paruulus & lactens in plateis Lutetiæ. Matribus
suis dixerunt, vbi est triticum ? cum exhalarent animas
suas in sinu matrum suarum.

9. Cui comparabo te ? vel cui assimilabo te filia Hispaniæ ?
cui exequabo te, & consolabor te Regina Anna Austrichea ?
magna enim debet esse velut mare contritio tua, quis medebitur
tui ? Mazarinistæ tui dixerunt tibi falsa & stulta, nec aperiebant

-- 6 --

infidelitatem suam vt te ad penitentiam prouocarẽt ;
fecerunt autem tibi assumptiones falsas & eiectiones, plauserunt
super te manibus omnes transeuntes per Europam, sibilauerunt,
& mouerũt capita sua super filiam Hispaniæ. Hæccine
est illa Regina, dicentes, tanti Principis mater, & tanti
Regni Regens & quæ deberet esse gaudium Vniuersæ Franciæ ?
aperuerunt os suũ super te inimici tui, sibilauerunt & fremuerũt
dẽtibus, & dixerũt, deuorabimus : estne ista dies quã
à te Austrichæa expectabamus ? inuenimus tamen & vidimus.

 

10. Fecit Mazarinus quæ cogitauit & compleuit sermonem
suum, quem inceperat à diebus antiquis in Italia, destruxit &
non pepercit & lætificauit super te inimicum & exaltare pretendit
cornu hostium tuorum, clamauit cor Parisiorum ad te
super sangui-sugas populi, diuitiarũ que Monopolos. Deduximus
quasi torrẽtem lachrimas per diem & noctem, non dabimus
requiem tibi, neque tacebit pupilla oculi nostri, donec
liberi ad panem fuerint aditus, effunde ergo sicut aquam cor
tuum ante conspectum Lutetiæ, leua ad eam manus pro anima
paruulorum meorum & pauperum qui fame pereunt in
capite omnium ciuitatum, vide ô Regina & considera quem
vindemiaueris ita, ergo ne comedent mulieres fructum suum,
paruulos ad mensuram palmæ, sed excludatur à palatio Regis
Mazarinus, foris puer & senex, virgines meæ, & iuuenes mei
ceciderunt gladio, interfecisti in die furoris tui, percussisti
nec miserta es, vocasti quasi ad diem solemnem qui terrerẽt
me de circuitu, & non fuit in die furoris Condæi vix qui effugeret,
& relinqueretur : quos educaui & enutriui inimicus
meus Mazarinus tuus consumpsit eos.

11. Ego Lutetia videns nunc paupertatem meam in virga
indignationis tuæ, me minasti & adduxisti in tenebras, &
non in lucem, tantum in mẽ vertisti & conuertisti manum
tuam totã die, onustum fecisti populum meum, & Vrbem
meam, ædificasti in gyro meo, & circum dedisti me felle & labore :
in tenebrosis collocasti me, quasi mortuos sempiternos,
circumedificasti aduersum me, vt non egrediar, aggrauauisti
Parlamentum meum, sed & cum clamauero & rogauero exclusisti
orationem meam.

12. Conclusit vias meas Condeus, & semitas meas subuertit,
vrsus insidians factus est mihi, leo in abscõditis, terendit arcũ
suum, & posuit me quasi signum ad sagittam, misit in renibus
meis filias pharetræ suæ, facta sum in derisum exercitui suo

-- 7 --

canticum eorum tota die : repleuit me amaritu dinibus, inebrians
me absinthio, vult frangere ad numerum dentes meos
& cibare me cinere, & repulsa est à pace anima mea : oblitus sũ
bonorum, & dixi, perijt finis meus, sed tu spes mea ô Regina.

 

13. Recordare paupertatis meæ & digressionis tuæ &
egressionis, sperabo, quia non sumus consumpti, quia non defecerunt
vires nostræ. Noui diluculo, multa est ira tua, sed
pars mea Rex, dicit populus meus, propterea expectabo eũ,
Bonus est Rex sperantibus in eum, Lutetiæ quærenti eum.
Bonum est præstolari cum fustibus & armis salutare Regis.
Bonum est Regi cum abstulerit iugum à Lutetia sua.

14. Non dabo percutienti me maxillam, nec saturabor
opprobrijs, quia non repellet me in sempiternum Mazarinus,
& si nos abiecit, tu misereberis nostri secundum multitudinem
miserationum tuarum, non enim humiliauit ex corde
suo, & abiecit filios Parisiensiũ, vt contereret sub pedibus suis
omnes habitantes Franciæ & declinaret iudicium boni ministri
in cõspectu vultus Altissimæ, vt pèruerteret Regem in iudicio
suo : Regina ignorauit, quis est iste qui dixit vt fieret bellum
Rege vel Regina non iubente, ex ore Regis non egredientur
mala, quid murmurauit Mazarinus vir pro peccatis suis ?

15. Scrutemur vias nostras & quæramus vt reuertamur ad
Regem in Vrbem Parisiorum : nos inique non egimus, & ad
iracundiã non prouocauimus, & tamen tu inexorabilis es, operuisti
in furore, & percussisti nos, occidisti, nec pepercisti ; opposuisti
nubem Cãcellarium, Mazarinum, ne transeat oratio :
quasi eradicationem & abiectionem posuisti me in medio populorum,
aperuerunt super nos os suum omnes inimici, diuisiones
aquarum deduxit oculus in contritione populi mei,
oculus meus afflictus est, nec tacuit eo quod non esset requies,
donec respiceret & videret Regina de Francis, oculus meus
depredatus est animam meam in cunctis ciuibus vrbis meæ,
venatione ceperunt me quasi auem inimici mei gratis, lapsa
est in Sequanam vita mea & posuerunt custodias vndique
super me inundauerunt a quæ super caput meum, dixi, perij.

16. Inuocaui nomen tuum, ô Regina de Sequana, nouissimè
vocem meam non audisti & auertisti aurem tuam à singultu meo & clamoribus :
non appropinquasti, imo fugisti, in die quando inuocaui te, dixisti,
timeas, iudicasti causam meam Regens populi mei, nõne vidisti iniquitatem
illorum aduersum me, iudica iudicium meum : vidisti omnem furorem, vniuersas
cogitationes eorum aduersum me, nonne audisti opprobrium eorum,
omnes cogitationes eorum aduersum me, labia insurgentiũ mihi & meditationes

-- 8 --

eorum aduersum me : tora die sessionem eorum in Italiam & resurrectionem,
vide, ego sum psalmus eorum, redde eis vicẽ ô Regina iuxta opera manuum
suarum, persequere eos in furore & contere eos sub Parisiis ô Regina.

 

17. Quomodo filii Parisiorum incliti, delicatuli, compti & amicti auro
primo & purissimo, reputati sunt in vasa testea, opus manuum figuli ? filij
mei crudeles qualis Austrichea in Sangermano, nondum, nondum manus
mulierum misericordium coxerunt filios suos, nec facti sunt cibus corum in
contritione Lutetiæ, num compleuit Mazarinus furorem suum, & effudit
iram indignationis suæ ? vix crediderunt Reges terræ & vniuersi habitatores
orbis quoniam ingrederetur hostis & inimicus Mazarinus per portas Parisiorum,
propter scelera Mazarinistarum & iniquitates Ministrorum eius ;
fugistis, errauerunt in Parisiis, non tamen clamauerunt populi, recedite, abite
& cum illi Mazarinistæ abstulerint Regem, iurgati sumus & commoti diximus
inter gentes, dabit Deus vt Mazarinus non habitet in nobis.

18. Cum adhuc subsisteremus, non defecerunt oculi nostri ad auxilium
nostrum vanum, cum respiceremus attenti ad gentem Normanam, quæ saluare
nos poterat, sed velociores fuerunt persecutores nostri a quilis cœli, super
montes persecuti sunt nos in deserto, in Sandionisiaco, Gonesio, Bourgeio,
Corbeio & Brieo insidiati sunt, Rex noster captus est in nobis, cui diximus,
in vmbra tua viuemus in gentibus. Noli gaudere & lætari filia Austrichea
quæ habitas in terra sancti Germani, sorsan ad te quoque perueniet
calix noster, & sicut Maria de Medicis aliquando inebriaberis, &
completa est iniquitas tua, ô Mazarine, vltra non transmigrabis Regem,
modo visiter iniquitatem tuam filia Hispaniæ & discoperiat peccata tua.

19. Recordare, Regina quid acciderit nobis, intuere & respice opprobrium
nostrum, hæreditas nostra versa est ad alienos, domus nostræ ad extraneos,
pauperes facti sumus absque pecunia, & Prouinciæ nostræ, quasi
desertæ : aquam nostram pecunia bibimus, ligua nostra pretio comparauimus :
ceruicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies, Gonesio
dedimus manum & Borgeis, vt saturaremur pane, Mazarinistæ tui peccauerunt,
& sunt tecum, & nos iniquitates eorum portauimus : serui dominati
sunt nostri & non fuit vsq ; nunc qui redimeret de manu eorum : in animabus
nostris attulimus nobis panem à facie gladij in deserto, pellis nostra quasi
clibanus exusta est à facie tempestatum famis, mulieres in Parisiis humiliauerunt
& puellæ in ciuibus Lutetiæ, defecit gaudium cordis nostri, versus est
in luctum chorus noster, cecidit corona capitis nostri, væ Mazarinistis quia
peccauerunt, propterea mœstum est cor nostrum, ideo contenbrati sunt
oculi nostri, dispereat Mazarinus & ambulent cum eo sibi adhærentes.

20. Tu autem ò Regina in æternum permane & solium filii tui in generationem
& generationem ; quare in perpetuum obliuisceris nostri & derelinquis
nos, in longitudine dierum ? conuerte te ô Regina ad nos & conuertemur,
innoua dies nostros sicut à principio, sed proiiciens repulisti, tu irata es
contra nos sumus irati contra te vehementer, sis nobis in bonam Reginam sicut
fuimus tibi semper in bonam vrbem Parisiensem : nun quid satis super flumina
Parisiorũ sedimus, & illic fleuimus, reuertere, reuertere, pulchra Sunamitis,
intueamur vultum Regis, disperde omnes inimicos meos, fiat pax in
virtuté tua & abundantia in turribus meis. Anna Anna conuertere ad populum
tuum Parisiensem.

FINIS.

SubSect précédent(e)


Anonyme [1649], LVTETIÆ AD REGINAM suasoria & deprecatoria LAMENTATIO ex Hieremiâ deprompta. , latinRéférence RIM : M0_2336. Cote locale : C_3_104.