Haud igitur patriæ studio, sed amore cinœdi
Ille senex sanctus redditus est laribus.
Ipsa tamen servans diro sub corde venenum,
Vindictam quærit millibus ingeniis.
Namque famis diro populum sub pondere posset
Si premere, & miseris dilacerare modis,
Hanc tunc materiam summi causamque triumphi
Præ reliquis demens duceret esse sibi.
Intolerabilius nihil est quam fœmina regnans,
Lege carens omni dum furit imperio.
Si bona dum regnat, aliquando contigit vna,
Hæreo quî tandem res mala facta bona est.
Ergo parens mundi, rerum cui militat ordo,
Propitias miseris numine ferto manus.
Gallia cum restet de tantis gentibus vna,
Iustitiæ cultrix, Numinis atque tui,
Ne permitte precor populum vix mẽbra moventem,
Amplius Ausonios pascere vulturios.
Pelle procul regno silibundi tela tyranni,
Sanguine cui Gallo ludere solus amor.
Comprime bacchantum furialia corda latronum,
Quos in perniciem Gallica terra tulit.
Hi sunt, quòd pudor est, magná de parte lanistæ
Filioli, aut miseri pignora servitij.
Attamen immemores fugiendæ stirpis, ad instar
Vipereum, matris viscera dilaniant.
Per te sit stabilis semper firmusque Senatus,
Nec prece nec pretio desinat esse suus.
Sunt etenim multi, me me pudet ipsa fateri,
Vænalis quorum est impia lingua nimis.

Page précédent(e)

Page suivant(e)