Ocyor huc repetit, quàm demens venerat vnde.
Interea Regina parens cum prole, tumultu
Audito populi, talem mirata furorem,
Maiori solito circum se milite cingit,
Tanquam si populus Regem obsidione teneret,
Atque excandescens gentili turgida fastu,
Artibus atque Italis nequicquam adiuta, minatur
Mille cruces diras populo, nova mille tributa.
Postera lux aderat, Phœbo crescente, furores
Crescebant cunctis, nec arma reponere quisquam
Cogi posse negat, si non Brussellus honori
Redditur & patriæ, cuius defensor habetur
Vnicus, adversum Gallos Italosque latrones.
Nam qui à Cancellis prisco de more vocatur,
Vendere fucatæ doctus tectoria linguæ,
Barbitioque gravis, sed falso crine pudendus,
Atrior interius, quam fucus præferat ipse,
Reginæ Matris tandem mandata secutus,
Ipse venit titubans animo properante covino
Gastonias ædes (notum quis creditur ille)
Dumque redit citius celerans deprenditur, inde
Turba fremens irâ, & iusto compulsa furore
Persequitur monstrũ, fugit improbus atque recõdit
Luinæis sese tectis, occumbere morti
Certus præsenti : sed protinus ille periclo
Milræi dextrâ subducitur, vnde furentes
Immeritas lacerant ædes saxóque manúque.
Hinc veneranda cohors summi sanctique Senatus,
Provida quò tandem tales devergere motus
Consueuêre, monet quòd si non ocyus iste

Page précédent(e)

Page suivant(e)