canticum eorum tota die : repleuit me amaritu dinibus, inebrians
me absinthio, vult frangere ad numerum dentes meos
& cibare me cinere, & repulsa est à pace anima mea : oblitus sũ
bonorum, & dixi, perijt finis meus, sed tu spes mea ô Regina.

13. Recordare paupertatis meæ & digressionis tuæ &
egressionis, sperabo, quia non sumus consumpti, quia non defecerunt
vires nostræ. Noui diluculo, multa est ira tua, sed
pars mea Rex, dicit populus meus, propterea expectabo eũ,
Bonus est Rex sperantibus in eum, Lutetiæ quærenti eum.
Bonum est præstolari cum fustibus & armis salutare Regis.
Bonum est Regi cum abstulerit iugum à Lutetia sua.

14. Non dabo percutienti me maxillam, nec saturabor
opprobrijs, quia non repellet me in sempiternum Mazarinus,
& si nos abiecit, tu misereberis nostri secundum multitudinem
miserationum tuarum, non enim humiliauit ex corde
suo, & abiecit filios Parisiensiũ, vt contereret sub pedibus suis
omnes habitantes Franciæ & declinaret iudicium boni ministri
in cõspectu vultus Altissimæ, vt pèruerteret Regem in iudicio
suo : Regina ignorauit, quis est iste qui dixit vt fieret bellum
Rege vel Regina non iubente, ex ore Regis non egredientur
mala, quid murmurauit Mazarinus vir pro peccatis suis ?

15. Scrutemur vias nostras & quæramus vt reuertamur ad
Regem in Vrbem Parisiorum : nos inique non egimus, & ad
iracundiã non prouocauimus, & tamen tu inexorabilis es, operuisti
in furore, & percussisti nos, occidisti, nec pepercisti ; opposuisti
nubem Cãcellarium, Mazarinum, ne transeat oratio :
quasi eradicationem & abiectionem posuisti me in medio populorum,
aperuerunt super nos os suum omnes inimici, diuisiones
aquarum deduxit oculus in contritione populi mei,
oculus meus afflictus est, nec tacuit eo quod non esset requies,
donec respiceret & videret Regina de Francis, oculus meus
depredatus est animam meam in cunctis ciuibus vrbis meæ,
venatione ceperunt me quasi auem inimici mei gratis, lapsa
est in Sequanam vita mea & posuerunt custodias vndique
super me inundauerunt a quæ super caput meum, dixi, perij.

16. Inuocaui nomen tuum, ô Regina de Sequana, nouissimè
vocem meam non audisti & auertisti aurem tuam à singultu meo & clamoribus :
non appropinquasti, imo fugisti, in die quando inuocaui te, dixisti,
timeas, iudicasti causam meam Regens populi mei, nõne vidisti iniquitatem
illorum aduersum me, iudica iudicium meum : vidisti omnem furorem, vniuersas
cogitationes eorum aduersum me, nonne audisti opprobrium eorum,
omnes cogitationes eorum aduersum me, labia insurgentiũ mihi & meditationes